Als een storm na een windvlaag aangewakkerd naar woeste kracht als bomen die buigen ontwortelend in de grond door gaten en kieren alleen maar fluiten en gieren is alles wat je hoort donker en bliksem is alles wat je ziet maar de wind gaat weer liggen naar waarden van normaal rust is weer voelbaar terug van over de grens ach een mens is maar een mens.
laat me even mijn eigen gang het duurt niet lang laat me... mijn eigen denken verwoord ik alleen tegen mij daar hoort niemand bij
wat zich afspeelt in het donkere diep ligt verscholen maar kwam even boven nooit vergeten valt immers zwaar wie mij leest en begrijpt zal dat weten daarom... laat me maar straks is het weer klaar