Crisis

Gedichten over het leven, herkenbaar voor de medemens

Besloten besluit

je zou toch denken
eens besloten
blijft besloten
 
wat komt er terecht
van een besloten besluit
als dat wordt beslecht
 
wat maakt het dan uit?
 
normen en waarden
kunnen niet aarden
in onze cultuur
want op lange duur
is alles verbrast
alles moet aangepast
 
hoog in het vaandel
staat de leus: accepteren!
en wij…
hebben geen keus.
©Carla


Crisis

Zou het misschien een teken zijn
dat de mensheid de wereld vermoeid
met al dat gekift en egoïsme
de verdeeldheid en terrorisme

Is het soms een waarschuwing
door verafschuwing
dat de mensheid
zich scheid van saamhorigheid?

Probeert moeder Aarde ons te zeggen
dat het zo niet langer kan
dat we vaker moeten overleggen
ter voorkoming van een rampenplan?

Vaker aan elkander denken
en wat meer respect gaan schenken
gericht vooral op solidariteit
speciaal aan de mens in eenzaamheid

Delen met elkaar, niet alles voor jou
zet je medemens niet in de kou
niet alles alleen op jezelf gericht
maar hou de wereld in evenwicht.

©Carla
Zonder geluid
 

Een schreeuw
geen geluid
niets gehoord
geen woord
 
kijken
niet ontwijken
kun je zien
begrijpen misschien
 
want ogen
hebben vermogen
zij verraden
verborgen kwaden
 
zwijgen ontwaard
tranen opgespaard
maakt leed zichtbaar
en herkenbaar
 
ook al hoor je niet
maar ziet verdriet
luister dan…
dat is houden van.
  ©Carla

Gastgedichten uit de bundel “Eb en Vloed”

Gastgedichten

Gastgedichten uit de bundel “Eb en Vloed”

Mijmering
 
 
Je beleeft je leven
je blik glijdt heel even
Over de Singel, boten klein en groot
Ze liggen roerloos in de sloot.

Je gedachten gaan heel ver
ze komen van her en der
Twee a drie nachten
En weer weg, ze kunnen niet langer wachten

Se wolle wêze hwer su net binne
En litte de moter mar wer rinne


Ik droom, waar is hun eerste stop
Eerste, tweede stad, verder op.
Na drie a vier weken
Is de vakantie weer verstreken


Na genieten van indrukken
en het weer
Lekker weer thuis
in de oude vertrouwde sfeer.

T. H. H. te Harlingen
Mijn Land…
 
Mijn land, mijn Friese land
uitgestrekte groenheid
sombere kleihompen
zo grijs zo vet
Grijzende boeren
zorgen voor ons
met geen Hollandse taal
 
Stoere fietsers overal
want de wind is meegegroeid
wij zien de horizon
zo vrij…zo klaar
open of dicht ja of nee
Frisse nuchterheid
en niets tussenin
 
Op de waddendijk loeren
naar de eilanden
trots en lichtelijk jaloers
ruiken we het zilte wad
Horen we onze meeuwen
zien we onze krabben lopen
laten we een visje eten.
 
“Mijn Friese land, mijn land”.
 
Christa Koning
Moeke,
 
Toen ik vanochtend wakker werd,
deed het ineens niet meer zo’n pijn.
Omdat ik nu toch weet,
dat je nooit meer bij ons zult zijn.
Ik heb het geaccepteerd,
dat ik nooit meer op je hoef te wachten
en niet meer naar je toe hoef te gaan.
Al zou ik het nog zo graag willen,
het kan niet meer, jij bent uit mijn bestaan.
 
“Maar één ding staat vast,
uit m’n hart kun je niet verdwijnen”.
 
Daar blijf je eeuwig wonen
niemand kan je verdrijven.
want velen die ik liefhad en ook verloren heb,
wonen daar met jou.
Ja Moeke, ik zal altijd van je houden
en blijf je eeuwig trouw.
Want jij hoort bij m’n leven,
net als de regen en de wind.
En ik zal altijd blijven, jouw kind.
 
Jannie Rooker-de Wit
FRANS
 
Hij wudde geboren in sien plakje
Sien plakje an de Waddenzee
De nonsjes leerden um rekenen
Met vriendsjes voetbalde hij mee
Hij verloor voor altied sien hart
An sien geliefde havenstad
Want elke morgen snoof hij
De lucht op van ut silte Wad
 
Soms tiedens donkere dagen
Trekt Harlingen as een magneet
In gedachten kuiert hij op de Zoutsloot
Zoekt naar dingen die hij nog weet         
De Watertoren suu die ur nog weze
Is ut Havensmansje ur nog wel
Speult ut ouwe Raadhuustorensje
Nog steeds dat mooie klokkenspel
 
Hij moest weg uut sien plakje
Voor sien werk de wereld rond
Of was ie nou in Parijs of Londen
Hij wuu dat ie in Harlingen stond
De zon die hij zag in Hawaï
Die was toch lang niet se warm
As ut zonsje op de Suuderhaven
Waar hij altied met liefde kwam
 
Naar mate hij ouwer wudde
Speulde de heimwee weer op
Hij wuu weer terug naar sien stadsje
Iedere dag zat dat in sien kop
Hij kocht daar stiekum een huuske
En nam vrouw en kien mee
Samen bleven ze een tiedsje gelukkig
In sien mooie stadsje an de zee.
 
Maar se as iedereen wel weet
Komt ur aan alles een end
Dat is de enige zekerhied die we hewwe
Al rake we ur nooit an wend
Frans het ons verlaten
Hij is nou op een ander plak
Maar van boven kiekt ie neer
Op Harlingen, sien geliefde havenstad
 
Wiebe van Dijk
 
Ode aan de Waddenzee
 
Op blote voeten in het natte zand
Kijkend naar de golven
Haren verwaaid
De wind streelt je gezicht
  
Vogels  duiken in het water
Op zoek naar voedsel
De zee als een oase
Een overvloed van vruchtbaarheid
  
Vogels, zeehondjes
genieten van de zon
Op een zandplaat
Omringd door het  ruime sop
 
Het zout van het water
Schuurt de huid
Reinigt
Wast je lichaam rein
 
Soms is de zee onstuimig
Bulderen de golven
En voelt het als een geseling
Je wordt  bang en trekt je terug
 
Vaak is de zee  kalm
Geeft je rust en vrede
Je mediteert
Tijdens het lopen
  
Met je blote voeten in het water
Een  erotische massage
Voor je voeten
En je hart
 
De Waddenzee
Het Wad
 
© Martha Kooistra
 +note: Er is maar 1 echte mooie zee, onvoorspelbaar,
zandplaten die komen en verdwijnen, dat is het WAD

Heimwee en de echte Harlingers

Gedicht onderwerpen, Harlingen




Heimwee…
 
An de waddenzee
is ut naar behoeven
lange tied of eventsjes
noffeluk vurtoeven
 
je sien de meesen
stil in trans genieten
vooral diegenen
die ons plakje eens vurlieten
 
want de roep van stille zee
blieft altied lokken
nee das niet overtrokken…
tis dat stukje heimwee
 
oek de harde wien van uut ut westen
laat ons humeur niet vurpesten
prakkesaties waaie even fut
is as therapie, haalt je uut de put
 
met ut sicht op de contouren
van de dalende zon
blieft ut sonder pardon
ons hart altied beroeren
Oans Harlingen van Toen.
 
waar is dat plakje
om te genieten
van de tieden van weleer?
waar vien je al die prenten
van ons stadsje over en weer
wáár ergus is die pret?
 
nou…hiér
op ut wereldwiede net
hier is ut vurleden
te herbeleven
in herdenkenis van toen
wat waren we nog groen
 
of… we saten in de kieker
sagen nog niet ut levenslicht
maar hier, sien we met eigen ogen
de tied van voorbij en vurvlogen
tied van oans ouders en voorgeslacht
wie het dat ooit bedacht?
 
dat plakje hier
het heel veul waarde
ut omskrieft
ut mooiste plakje op de aarde
waar menigeen su graag vurblieft
tis een wonder
en blieft een wonder…
 
“Harlingen Toen”
wat eens is bedocht
en deur suveul leden
vaak wut besocht
ik hou er van
en hoop da’k ur nog lang
van geniete kan!
 
De echte Harlingers…
 
De echte Harlingers
begriepe dat gevoel van
van ut stiekeme gemis
van zoute zilt en gebakken vis
 
al binne we maar eventsjes fut
van ut strandsje met vieze prut
en die groate man van stien
die daar staat in volle wien
 
dan staat onwennighied al op de loer
wil je dreks wel weer retoer
maar nee, dat doen we tog maar niet
dur is nog méér moois in ons gebied
 
dus riede we nog even deur
onder een wolkenspel van kleur
kieke om ons heen en recht vooruut
stil genietend van golvend geluud
 
we zien de vurandering
van loop der jaren
en meesen op de dyk
met vurwaaide haren
 
maar onveranderd is het beeld
wat onze harten samen deelt
de liefde voor onze stad
dat anvoelt…as een veilug bad.

Gedichten uit mijn bundel “Eb en Vloed”

Gedicht onderwerpen, Gedichten over het leven, herkenbaar voor de medemens

Gedichten uit mijn bundel “Eb en Vloed”

Levensles  

Waarom moeten mensen
elkaar zo bekladden
terwijl ze voorheen
het goed samen hadden
 

Eerst was er vertrouwen
waarop je kon bouwen
maar nu… heel gemeen
brokkelt dat af…steen voor steen
 

Je hebt  gevoelens gedeeld
daarmee  je eigenheid verspeeld
je hebt genomen, gegeven, bewaard
blijkbaar is dat nu niets meer waard
 
Doch,  je hebt er van geleerd
een levensles geproduceerd
die verworven wijsheid
is een kostbaar feit…
 
Daarmee kom je er wel
en op de weg naar herstel
komt hopenlijk vlug
het node vertrouwen terug.
Advies in tijd

Komt tijd, komt raad
woorden van formaat
ze staan zonder gein
gegrift in ’t brein

 
woorden
die we hoorden
van wijze grijzen
zelfs zonder bewijzen

 
ze zijn onthouden
blijven behouden
zolang je mag leven
het staat geschreven

 
we geven ze door
waarvoor?
omdat deze bepaling
zich uit in herhaling

 
generatie op generatie
zullen het weten
maar eerst leren
en dan pas adviseren…
Respect

Je bent jong
je ziet een ouder iemand
je ziet in ogen
zij vragen hulp
 
wat doe je dan
je doet gewoon!
je bent loyaal
dat is normaal
 
je hebt immers
vroeger geleerd
toon de ouderen respect
behandel  ze correct
 
maar nu
je ziet het niet meer
om je heen is het weg
ben je oud heb je pech
 
jeugd staat niet meer klaar
oudjes, doe het zelf maar
wat heb ik met jou te doen
jij met je pensioen…

het is… zo het is
een heel groot gemis
in de tijd van nu
ben je maar een individu
Samen gelijk.
 
Twee mensenkinderen
van het zelfde geslacht
moet dat iets hinderen?
zo…samengebracht?
 
twee harten,
zij kloppen voor elkaar
en zijn verbonden
in liefde met elkaar
 
laten dat zien
lopen hand in hand
niks anders…
alleen maar hand in hand…
 
Dat moet toch kunnen
de wereld een blik te gunnen
dat ze er voor elkander zijn
of is daarvoor de aarde te klein?
 
dat zou je wel zeggen
in een tijd dat zoveel kan
waar zoveel mag
valt het uit te leggen?
 ach…
laat ieder toch het leven leven
in wat voor aard dan ook
maak toch hun leven niet stuk
gun ieder zijn geluk!



Je mening.
 
Voor en tegenstanders
ze zijn er overal
dat kan ook niet anders
want wat is het geval?

 
zoveel mensen
met een mening
is niet verkeerd
maar het recht van spreken
word niet altijd gewaardeerd

 
en het kan in ons land
al lijkt dat arrogant
je mag opkomen
voor je mening


dat vergt
geen enkele training
vind je iets niet leuk?
onthoud dan deze spreuk
 
“Waar je wel of niet van geniet
verberg je eigen mening niet!”
 

Mankeliek

Biografisch

Mankeliek…

As ik die ouwe beelden

op tv of computer sien

dan wud ik wel us mankeliek

want die meesen van toen

ze binne niet meer…

Vooral as je nadinken gaan

an die rottuge oorlogstied

wat brocht die veul ellende

misére en vurdriet

dan komme de vurhalen

sich in beeltenis vurtalen

dan rieze mie de haren

en krij ik kiepevel

Afbeeldingsresultaat voor joodse trein

ik hef ut self niet metmaakt

maar dur wel veul over hoort

dat Joodse Families

lukraak werden vurmoord

dat waren oek maar meesen

van melk en van bloed

wat een aangedane onrecht

wat een helden wat bitterzoet

meer as 70 jaar al leden

en nou leve we in ut heden

deze geskiedenis is onvoltooit

want vurgete salle we nooit!

©Carla

30-03-2015