| was ik nog maar…. Was ik nog maar een kind dartelend in de wind onbezorgd in ’t leven staan met soms een kleine verdrietige traan Opgewonden van kleine dingen door niemanddal je laten dwingen en doen wat alleen maar leuk is zonder twijfel zonder ergernis Een kind in bloei van leven blijft onbevangen streven het kind zijn voorbij maakt minder blij dan zie je de werkelijkheid dat de tijd van nu zo vreselijk snel voorbij glijdt  | Zonder zorgen Wat zou het leven zonder zorgen toch fijn zijn Wat zou het opstaan in de morgen dan zonnig zijn Kunnen vergeten wat er zoal is gebeurd Niet meer weten van de angst die je verscheurd Het zou betekenen dat het leven onrealistisch is Niks beleefd niet geleefd alleen maar ongewis Na het incasseren gewoon maar accepteren Het gaat wel weer voorbij want zorgen horen er bij | Willen is leven. Als hoe dan ook de wil er is dan ga je tot het gaatje Al ben je100 jaren oud óf een groen blaadje Maar als die wil verdwenen is je ziet geen zon alleen maar mist als alles donker lijkt is soms dat gaatje bereikt Wat brengt je dan de evenwicht bezorgt je weer het levenslicht hoe komt geleidelijk of vlug het 'willen' weer terug? Misschien door de medemens die je laat inzien dat het leven je nog genoeg kan geven dan verdwijnt even het zeer en is de moed er weer Maar uiteindelijk moet je het zelf doen openstaan voor het groen en niet kiezen voor het zwart geen tijd meer verspillen Maar léven...moet je willen. |