was ik nog maar….
Was ik nog maar een kind
dartelend in de wind
onbezorgd
in ’t leven staan
met soms
een kleine
verdrietige traan
Opgewonden
van kleine dingen
door niemanddal
je laten dwingen
en doen
wat alleen maar leuk is
zonder twijfel
zonder ergernis
Een kind in bloei van leven
blijft onbevangen streven
het kind zijn voorbij
maakt minder blij
dan zie je de werkelijkheid
dat de tijd van nu
zo vreselijk snel
voorbij glijdt
 | Zonder zorgen
Wat zou het leven
zonder zorgen
toch fijn zijn
Wat zou het opstaan
in de morgen
dan zonnig zijn
Kunnen vergeten
wat er zoal
is gebeurd
Niet meer weten
van de angst
die je verscheurd
Het zou betekenen
dat het leven
onrealistisch is
Niks beleefd
niet geleefd
alleen maar ongewis
Na het incasseren
gewoon maar
accepteren
Het gaat wel
weer voorbij
want zorgen
horen er bij
| Willen is leven.
Als hoe dan ook
de wil er is
dan ga je tot het gaatje
Al ben je100 jaren oud
óf een groen blaadje
Maar als die wil
verdwenen is
je ziet geen zon
alleen maar mist
als alles donker lijkt
is soms dat gaatje bereikt
Wat brengt je dan
de evenwicht
bezorgt je weer
het levenslicht
hoe komt geleidelijk of vlug
het 'willen' weer terug?
Misschien door de medemens
die je laat inzien
dat het leven
je nog genoeg kan geven
dan verdwijnt even het zeer
en is de moed er weer
Maar uiteindelijk
moet je het zelf doen
openstaan voor het groen
en niet kiezen voor het zwart
geen tijd meer verspillen
Maar léven...moet je willen. |