De keuze Menselijk omgeven in vrede leven het geluid van stilte een stilte, die de kilte verdrijft van het zinloze geweld door het streven naar macht in ongenaakbare kracht Een onmogelijke schijn in vrede te zijn geen enkele leuze brengt enige keuze die keuze is niet groot het is overleven of dood

Luister genot Luisteren en genieten van het geluid der viool. Soms koesterend dan striemend als een koude wind die raast langs de kust om daarna uitgeblust en op zachte tred weer terug zijn plekje vind in mij. Genietend van een moment die zijn weerga niet kent. zodat mijn gedachten zo leeg en zo koud na het geluid der viool gevuld zijn met warmte.

Huichelen Niet te vertrouwen niet op te bouwen blikken ontwijken niet recht aankijken wel ja en amen alles beamen valse gebaren verzinsels vergaren en dan beloven niet te geloven mensen bezeren niets kan je deren iedere keer flik je het weer nee, niet bij mij loop mijn deur maar voorbij met je huichelarij!

Gelijk?

Niemand in de wereld is gelijk
waar je woont, wie je bent, arm of rijk
De één houdt van wit de ander van zwart
Afwijkend van normaal? dat is apart…
Wat is eigenlijk normaal
doen wat iedereen doet… is dat het ideaal?
verschil moet er zijn daar kun je niet omheen
al zijn we met z’n allen, toch ben je alleen

Ieder mens is uniek in haar of zijn bestaan
je eigen ik, je eigen lach, je eigen traan
al ben je man maar liever vrouw
je lichaam is alleen van jouw
en zit je eens niet lekker in je vel
zoek dan je tweede ik, die helpt je wel
dan is `t soms even in een kort moment
of je jezelf in die ander herkent

Een groot begrip in heel ons leven
is het gezegde ‘nemen en geven’
aanvaard van je naaste ook de gebreken
nadat je die van je zelf eerst hebt bekeken
zodat je dan misschien het praten
over anderen beter kunt laten.

©Carla

Samen groeien Wat in het prille begin ervaren word in blijde zin kan ontaarden in helse pijn en een leven vol valse schijn Het leren kennen van elkaar kost al met al menig jaar zowel van buiten als van binnen zul je verliezen, maar ook winnen Je eigen identiteit raak je op je weg soms kwijt het hervinden komt gestaag door de keuzes die je maakt De basis voor een goede relatie is wederzijds respect en acceptatie in vertrouwen samen groeien laat de liefde in warmte bloeien

Wachtend hart Haar handen ineen gevouwen op lege schoot Haar gelaat gericht naar diepe afgrond Haar oren wachten op een teken Haar gedachten gevuld met hoop Haar hoop zichtbaar in droeve ogen Haar tranen vullen de leegte Haar hart klopt…. en wacht… note: wachtend op een teken van leven

Verloren verleden Heimwee naar voorbij tijden doet soms erg lijden weemoed drijft tot groot verdriet want vergeten doe je niet Niet te kunnen delen niet de pijntjes kunnen helen ook pleziertjes en geluk van toen……. zijn eigenlijk stuk Niemand om mee te herdenken naar het vroegere levenspad niemand meer je liefde schenken waar je toen een band mee had Maar de toekomst en het heden is de tijd voorbij gestreven brengt je leven grote rijkdom en daar draait nu alles om. Note: met niemand je verleden kunnen delen als je alleen overblijft

(Mooie) woorden Veel mooie woorden waarvan je denkt die zijn voor mij een groot geschenk Woorden met de klank van begrip en vertrouwen waardoor je dacht het leven te herbouwen Een leven waarin dromen weer begon zodat zon en licht je hart weer binnen kon Maar hoe leeg kunnen woorden zijn als je achterblijft in donker met pijn Dan kun je ze beter maar niet horen die klanken van mooie woorden...

Is dat de toekomst? Ja, allicht represailles kun je verwachten overdag of in de nachten maar… niet goedgekeurd! Wat er gebeurd is bar en boos niet meer veilig gevoel onheilig dood en verderf wat vrijheid bederft Bang om je mening te uiten bevreesd naar buiten gaan angstig turen door de ruiten staat daar iemand dan? wat ie die van plan? Is dat toekomstig leven? door haat omgeven? achterom moeten kijken? plezier dat moet wijken? in een prettig bestaan? zal het altijd zo verder gaan?

Mensen zijn rare wezens. Ik kan niet begrijpen wat een mens toch bezield de ene keer wordt je met een spontaniteit al van verre begroet een andere keer lopen ze je straal voorbij of ze kijken met een blik die bijna dodelijk is zodat je geestelijk als ‘t ware de grond inzinkt Mensen zijn rare wezens inclusief mijzelf niemand hoort van mij dat ik geen fouten heb als iedereen behalve hun volmaaktheid nu ook eens hun onvolmaaktheid erkent is het leven met elkaar acceptabeler en minder zwaar.

Kostbaar moment. ‘Ut regent ut regent de pannen wudde nat daar kwamen twee soldaatsjes die vielen op hun gat’ Regen en nog eens regen het hield maar niet op pure nostalgie kwam even in mij op Even weer dat gevoel even weer die kindersmile om een middelbare smoel’ als in een film, terug als kind heel ongedwongen wat je nu niet meer vindt Want het leven laat zijn sporen na en niet alleen via een camera zie je even die beelden die zijn verweven met wie je was en hoe je bent Kostbaar zo’n moment… het laat zien dat je niet hoeft te vrezen dat het kind in je wezen ooit verdwijnt doch zo maar ineens weer even verschijnt.

De Rechte weg Kromme wegen zijn moeilijk recht te bewandelen dom en verlegen maakt moeilijk intelligent te handelen Onwijs en eigenwijs leert leven leren van boreling tot grijs leert leven waarderen Als de weg geleid naar goede banen kan de mens dan misschien beamen dat de wereld er niet is voor hun alleen maar voor ieder kloppend hart om ons heen?

De Tijd Vroeger, als kind ging alles erg traag je wilde zo graag dat het morgen was Want morgen, is verder gaan ontdekken en ontwaren ontwikkelen en vergaren Wat duurde groot zijn toch lang wat keek je uit naar volwassenheid... Eindelijk is het zo ver het kind zijn voorbij puberaal, onhandig verdrietig, opstandig Is die fase gepasseerd gaat je leven... echt pas leven keuzes, verkeerd of goed bepalen voor of tegenspoed Tegenwoordig gaat alles zo snel en wil je heel graag dat het gister was Maar gister komt niet meer en morgen... zien we wel weer

 

Gehad...... Ik heb het gehad het doet zo'n pijn om iedere keer het trefpunt te zijn Getreiter en gepest daarmee doen ze zo hun best.... het verzieken van mijn jeugd geen plaats voor pret en vreugd Zien ze dan niet de tekenen van verdriet zich afspelend in mijn lijf zien ze dan niet in mijn ogen hoe ik mijn leed beschrijf Nee dus....laat ook maar het is genoeg ook al is het te vroeg maar ik heb het gehad niemand doet me meer wat...... note: in huid en ziel gekropen van iemand die gepest werd en toen zelfmoord heeft gepleegd.

Die woorden zijn er Wat kun je zeggen als je hoort dat uitzicht op leven verdwijnt en langzaam aan het donker verschijnt Waar zijn de woorden die verzachten bij het zien van verloren krachten weg gezonken, geen pardon als in zee verdwenen zon Die woorden….. ze zijn er……in je hart door mee te leven met de smart als een medemens die huilt om het leed wat in een ander schuilt

Even uitgeteld Je bent maar een mens van vlees en van bloed een mens met de wil een mens met de moed om ondanks wel eens tegenslagen en dankzij wel eens welbehagen het leven te doorstaan en alsmaar door te gaan tot……… je dan bent uitgeteld je door een virus bent geveld dan lig je daar met rillend lijf zo al met al een dag of vijf in je bed onder dubbele dekens met een stem die niet kan spreken afhankelijk van helpende hand van hen waar je mee bent verwant Maar gelukkig ben je een mens van vlees en van bloed een mens met de wil een mens met de moed om de weg naar herstel na die kommer en kwel weer langzaam te betreden want ga je te snel beland je weer snel terug in die griep en dat moet maar niet!

 

testetesttestest